"Bird, zullen we nog even shoppen?" Bird staat in hoofdstand tegen de muur: "Shoppen? Hoezo? We hebben toch niets nodig?" Pussycat trekt hoofdschuddend haar jas al aan: "Het is nu overal uitverkoop! Dan besparen we veel geld. Kom, we gaan!"
Het is heel duidelijk dat het geen zin heeft om Pussycat tegen te spreken. Anders is zijn hele dag verpest door haar gezeur. Zuchtend komt Bird uit zijn hoofdstand en sjokt achter haar aan. Hij heeft de pest aan winkelen. Van winkelen wordt hij moe, al voordat hij begonnen is. Daarom sjokt hij. Geef puf om te vliegen. En hij was juist zo zen.
Hij wordt er ziek van. Hij merkte het voor het eerst toen hij met Pussycat naar de supermarkt ging en ze haar winkelwagentje vollaadde met koekjes, snoep, kant en klare maaltijden, potjes met pasta's, chips, frisdrank en ijs. Allemaal dingen die ze niet nodig had. Hij werd er misselijk van en nu is het een pavlov. Zodra hij moet winkelen wordt hij misselijk. Hij heeft het opgezocht. Er is een woord voor. Winkelwagenziekte. Wel een beetje raar dat ze het overal hebben afgekort door 'winkel' weg te laten. Maar hij weet zeker dat hij het heeft. Hij herkent alle verschijnselen. Misselijk, draaierig, zweten.
In kledingwinkels zijn de klachten het ergste. Al die koopverslaafde dieren om hem heen, stijf van de hormonen. Soms vallen ze elkaar zelfs aan. Hij zag laatst een baviaan met een accessoire inslaan op een kangoeroe die wilde wegspringen met een jurk. Zouden ze allemaal - net als Pussycat - alles al hebben? En doen ze dit om geld te besparen? He? Dat snapt hij niet. Hoe kun je nu besparen als je iets uitgeeft? Het heeft geen zin om het aan Pussycat uit te leggen. Die loopt met klauwen vol kleding naar de pashokken. 'Bird, kom je?" Hij knikt en sjokt misselijk achter haar aan.
Wat daarna volgt is een winkel apotheose. Pussycat showt in razend tempo het ene naar het andere kledingstuk. Niets past of staat leuk. Daar komt ze weer: "En? Vind je het wat?" Ze draait rond in een sweater met de tekst '- 50%'. Ze bekijkt zichzelf van alle kanten in de spiegel. "De kleur vind ik leuk, maar ik snap die tekst niet. Weet niet of dit wat voor me is."
"Hoort dat zo strak?" vraagt Bird voorzichtig. "Het is een tight fit," bitst ze. Hij zegt maar niets meer over de tekst. Een ruwharige tekkel in de kleedkamers kijkt mee. Voor haar zou die sweater precies de juiste maat zijn. "Die is leuk, als jij de sweater niet neemt, mag ik hem dan passen?" Pussycat draait zich met een ruk om en snelt het pashokje in. "Nee, ik neem 'm." Teleurgesteld druipt de tekkel af.
Na lang wachten verschijnt Pussycat weer. "Oh, deze zou ik niet doen," zegt Bird overtuigd, "zo'n gek borstzakje erop. Nee hoor. Kan écht niet." Pussycat kijkt Bird een moment indringend aan; "Dit is mijn eigen shirt. Dit draag ik al de hele dag!"