Pussycat en Bird willen graag iets doen voor de maatschappij. Hun buurman, dhr. Bull is een buurtwacht begonnen tegen illegaal poepen. Athella de koe wandelt mee met een protestmars van de Koeien voor Koeien Stichting die hun kinderen minimaal een week borstvoeding willen geven. Wat kunnen Pussycat and Bird doen?
Pussycat en Bird maken een avondwandeling.
"Miauw!"
Bird spitst zijn oren: "Hoor je dat ook?"
"Ja, het lijkt wel een poes. Maar waar dan? Weet jij 't Bird?"
"Nee, Pussycat, geen idee."
"Kom, we gaan eens goed luisteren waar het vandaan komt."
"Ja, goed plan. Net alsof we jouw mobieltje zoeken."
Pussycat kijkt geïrriteerd: "Zo vaak ben ik mijn mobieltje niet kwijt."
Bird beweegt zijn vinger in de lucht: "Tuut, tuut, tuut." Vanochtend nog."
Pussycat wil reageren en dan...
"Miauw! Miauw!"
"Daar, ik hoor het uit de bosjes komen."
Ze lopen erheen en wat vinden ze daar? Een kitten, en zo te zien een jongetje. Beetje aan de magere kant, maar verder lijkt hij ok. Hij heeft wel een rare witte vlek op z'n snuit. Maar dat heeft vast te maken met dat pak witte poeder naast hem. Ze gaan bij hem zitten.
"Waar zijn z'n papa en mama?" vraagt Pussycat zich hardop af.
"Volgens mij hebben die 'm hier achtergelaten. Hij zit nu al dagen hier. En sinds hij van het poeder eet, wordt hij steeds drukker."
Pussycat and Bird kijken rond. En waar komt dit nu weer vandaan? Pussycat gaat verzitten om beter rond te kijken.
"He, kijk uit een beetje uit joh met die poeper van je."
Verschrikt kijkt Pussycat naar beneden en ziet daar iets kronkelen.
"Oh, een worm."
"Een worm?! Ik ben geen worm. Ik ben een meelworm! En ik heb een naam; Kees."
Ze biedt haar excuses aan. Kees kijkt nog een beetje beledigd maar begint toch maar te vertellen, want het zit hem hoog. Hij woont hier in zijn meelpak, sinds mensen hem naar buiten brachten. Een paar jongens lieten een zakje met poeder achter in de bosjes en hij was net lekker begonnen met eten toen de kitten naast hem ging zitten. De kitten was niet opgehouden met miauwen en wilde ook wat van het poeder. En nu zitten ze al dagen samen hier. "Ik word gek van hem. Hij miauwt alleen maar. Hij verstoort mijn hele habitat. En weet je.."
"Nou?" Pussycat and Bird bukken voorover omdat Kees begint te fluisteren."
"Volgens mij is hij niet helemaal goed. Hij praat geen eens."
Ze kijken nu alledrie naar het poesje.
Hij praat dan wel niet, maar hij ziet er heel schattig uit. "Het is een mini-me," kirt Pussycat verrukt. Bird vindt inderdaad dat hij best op Pussycat lijkt. Dezelfde ogen, snorharen en zelfs dezelfde gezichtsuitdrukking. "Hoe bedoel je?" vraagt ze achterdochtig. Maar Bird gebaart naar de kitten. Geen goed moment om ruzie te maken.
Pussycat en Bird besluiten zich even terug te trekken. Kees kijkt hoe er druk overlegd wordt en dan komen de twee weer naar Kees en de kitten. "We doen het!"
Kees kijkt ze niet begrijpend aan.
"We willen wat doen voor de kansarme poesjes. Dus we adopteren hem. "
Kees kijkt opgelucht omhoog: "Succes ermee!"
Pussycat gaat weer zitten en strekt haar armen naar de kitten en Bird knuffelt hem stevig. De kitten kijkt eerst verbaasd en drukt zich daarna spinnend tegen Pussycat.
"Hoe zullen we hem noemen?"
Bird krabt op z'n kop; "Uh, misschien...Billy?"
"Jaaaa! Dat is een leuke naam. Billy, het kind!"
Samen lopen ze naar huis.
"Miauw, miauw," doet Billy.
"Denk je dat hij de potentie heeft om te praten?"
"Geen idee, maar laten we kijken of we het hem kunnen leren. Het schijnt dat ze alleen leren als je ze daarbij helpt."
Bird is wel een beetje teleurgesteld dat Billy niets van hem heeft. Geen leuke snavel, niet zijn mooie lichtgele verenpak.
Dan kijkt Pussycat met een vies gezicht naar de natte plek op haar jas. "Volgens mij heeft hij wel iets van jou. Kijk maar: hij is ook incontinent."